احمد بن عبدالله بن احمد بن اسحاق معروف به ابو نعیم اصفهانی از محدثینی به شمار می‌آید که فقه و تصوف را با حدیث توأم ساخت. برخی او را اهل تسنن دانسته‌اند. اما به نظر شیخ بهایی و میر محمدحسین خاتون آبادی، نه تنها او شیعی مذهب بلکه از خُلّصین شیعه بود و از شدت تقیه، تشیع خود را از مخالفین شیعه کتمان نموده است. شاهد این مطلب تألیفات او می‌باشد. «تاریخ اصفهان» و «دلائل النبوة» ازجمله آثار اوست.