با راه اندازی و بهره برداری از نخستین فرستنده تلویزیونی ایران در یازدهم مهرماه 1337 شمسی تلویزیون ایران، پخش برنامه‌های خود را آغاز کرد. تلویزیون ایران در ابتدا به صورت یک بخش کاملاً خصوصی اداره می‌شد که ابتدا در هر روز چهار ساعت برنامه پخش می‌کرد. این تلویزیون برای گسترش مناطق تحت پوشش خود، در سال 1340 شمسی فرستنده دیگری در آبادان و یک فرستنده تقویتی در اهواز تأسیس کرد. در اواخر سال 1342 شمسی، تلویزیون ایران از ساختار یک شرکت خصوصی به شرکت سهامی تلویزیون ایران تغییر شکل داد تا این که تلویزیون ملی ایران با امکانات یک استودیو، سه دوربین و دو دستگاه ضبط مغناطیسی در آبان ماه 1345 شمسی، به صورت تلویزیون دولتی و به طور آزمایشی آغاز به کار کرد. در نهایت، سازمان تلویزیون ملی ایران در 29 اسفند 1345 شمسی رسماً افتتاح شد و کار خود را وسعت بخشید.
با پیروزی انقلاب اسلامی ایران، سازمان رادیو تلویزیون ملی ایران به صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران تغییر نام یافت و با گذشت زمان، فعالیت‌های این سازمان به صورت افزایش فرستنده و شبکه‌های رادیویی و تلویزیونی در تهران و شهرستان‌ها رو به گسترش نهاد. چنانکه تا به امروز 1382 شمسی این سازمان دارای 30 مرکز در استان و شهرستان‌های مختلف ایران، نزدیک به بیست شبکه سراسری رادیویی و تلویزیونی و بیش از پانزده دفتر منطقه‌ای در کشورهای مختلف جهان و ده‌ها شبکه رادیویی و تلویزیونی در تهران و شهرستان‌ها می‌باشد. همچنین طی سال‌های اخیر شبکه جهانی جام جم، بخش وسیعی از دنیا شامل قاره آسیا و اقیانوسیه، قاره اروپا و شمال آفریقا و قاره آمریکا را تحت پوشش قرار داده و شبکه جهانی سحر نیز به چندین زبان برنامه پخش می‌کند. همچنین شبکه خبری و بین المللی العالم از ابتدای سال 1382 فعالیت خود را آغاز کرد که در سراسر جهان قابل دریافت می‌باشد.