از اوایل قرن هشتم میلادی برابر با اواخر اولین قرن هجری، مسلمانان که بیش از نیم قرن از حکومتشان در جنوب غربی آسیا و شمال افریقا می‌گذشت به اسپانیا لشکرکشی کردند و آن را ضمیمه حکومت اسلامی نمودند. در طول صدها سال حکومت مسلمانان در اسپانیا که به اندلس شهرت یافته بود، مراکز متعدد فرهنگی و اقتصادی به وجود آمده و شهرهای فراوانی ساخته و تجدید بنا شد. در اواخر قرن پانزدهم میلادی، اندلس دستخوش موج عظیمی از حملات پی در پی مسیحیان گردید و قلمرو مسلمانان، در شرق و غرب، یکی پس از دیگری به دست مسیحیان افتاد. در طی حملات بعدی، بسیاری از شهرهای غربی به تصرف مهاجمان مسیحی درآمد و از آن پس، اوضاع اندلس رو به پریشانی نهاد.
حملات سنگین مسیحیان باعث تضعیف بیشتر قوای مسلمانان و کاهش قدرت آنان گردید و مسیحیان را در تصرف دیگر شهرهای اندلس، مصمم‌تر ساخت. پس از چندی پرتغالی‌ها سرزمین‌های جنوب غربی را مورد تجاوز قرار داده و علی رغم تحمل تلفات فراوان، با تصرف نقاط مختلف اندلس شامل قرطبه و اِشبیلیه، آخرین ضربات را بر پیکر اندلس وارد آوردند. هنوز مدت زیادی از این تجاوزات نگذشته بود که تمام شهرهای اسلامی اندلس در شمال، غرب و شرق به دست مسیحیان افتاد و از فرمانروایی پهناور و مقتدر مسلمانان در اندلس، جز غرناطه در جنوب و چند شهر کوچک، دیگر چیزی باقی نماند.
سرانجام مهاجمان مسیحی با حمله‌ای وسیع و پس از 9 ماه محاصره، شهر غرناطه، آخرین پایگاه مسلمانان در اندلس را که در دوران شکوفایی تمدن اسلامی در طی چندین قرن به عنوان مهد این تمدن به شمار می‌رفت، در 19 ژانویه 1492 میلادی تصرف کردند و به این ترتیب اندلس پس از حدود 800 سال به طور کلی از دست مسلمانان خارج شد. مسلمانان در هنگام حکومت خود در اندلس، در نشر فرهنگ و تمدن اسلامی کوشیدند و تمدنی درخشان با شهرهای آباد، کشاورزی، صنایع و معماری پرشکوه به وجود آوردند. بدین وسیله بود که تمدن اسلامی و قسمت مهمی از علم و ادب یونان از طریق اسپانیا به اروپای غربی انتقال یافت. و از میان مسلمانان اندلس، دانشمندان بزرگی در علوم گوناگون ظاهر شدند و در بسط تمدن اسلامی کمک شایانی کردند.