آنتوان پاولوویچ چخوف نویسنده بلندآوازه روسی در 29 ژانویه سال 1860 میلادی در خانواده‌ای فقیر در روسیه به دنیا آمد و پس از اتمام تحصیلات پزشکی به طبابت پرداخت. ولی این روال چندان طول نکشید و با انتشار نوشته‌هایش از نوزده سالگی، چنان مورد استقبال قرار گرفت که از طبابت دست کشید و کار نویسندگی و ادبیات را دنبال کرد. چخوف طبعی روان و نبوغ درخشانی در زمینه نویسندگی داشت و در داستان‌های خود، پستی‌های طبع آدمی را به سختی مورد انتقاد قرار می‌داد. وی در صنعت ایجاز و خلاصه‌نویسی و هنر داستان نویسی و نگارش داستان‌های کوتاه قدرتی شگرف و در خلق شخصیت‌های جالب، مهارتی بسزا داشت. علاوه بر این، چخوف، بشر دوستی و نیک نفسی و خدمت به مردم را نیز وظیفه هر انسان شرافت‌مندی می‌دانست و این علاقه شدید انسان دوستی به شکلی گیرا و دل‌انگیز، در آثارش به چشم می‌خورد.
آثار چخوف در عین حال که خواننده را می‌خندانَد، به فکر و دقت نیز وامی‌دارد و معایب اجتماعی را در نظرش جلوه‌گر می‌سازد. چخوف یکی از بزرگ‌ترین استادان داستان‌های کوتاه است که آثار درخشان و نافذ او از حیث انشاء فوق‌العاده روان، حاکی از مهارت عجیب وی در برگردانیدن ناگهانی یک وضعیت مضحک به صحنه‌ای حزن‌انگیز و دردناک است. چخوف در ادبیات روسیه، خالق سبکی تازه در شیوه نمایش‌نامه‌نویسی و داستان نویسی شده است. آثار چخوف مورد ستایش نویسندگان بزرگ زمان واقع شد و به طور مستقیم یا غیرمستقیم در بیشتر رمان‌نویسان معاصر او نفوذ فراوان برجای گذاشت. چخوف از بزرگ‌ترین و برجسته‌ترین داستان‌نویسان رئالیسم و واقع بین روسیه در دوران قبل از انقلاب این کشور به شمار می‌آید. از آثار متعدد چخوف می‌توان فاجعه در شکارگاه، دهقانان، سه خواهر، مرغ دریایی، اتاق شماره شش، گم‌گشته‌ها و باغ آلبالو را نام برد. آنتوان چخوف سرانجام در 15 ژوئیه سال 1904 در 44 سالگی درگذشت.