میرزا حبیب الله شریف کاشانی در سال 1262 قمری در کاشان به دنیا آمد. در کودکی پدر را از دست داد و زیر نظر آیت الله سید حسین کاشانی به تحصیل علوم حوزوی همت گماشت. در پرتو این تلاش پیگیر، در شانزده سالگی گواهی نقل روایت و در هجده سالگی گواهی اجتهاد دریافت نمود. میرزا حبیب الله در سال‌های بعد به تهران رفت و در محضر درس شیخ محمد اصفهانی، ملاهادی مدرس تهرانی، ملاعبدالهادی تهرانی و حاج میرزا ابوالقاسم تهرانی کلانتر استفاده وافر برد. در 1281 قمری جهت حضور در درس شیخ مرتضی انصاری راهی عراق شد، اما ورود او به کربلا با رحلت آن استاد یگانه همزمان گردید. پس از چند سال توقف در عتبات، به زادگاه خود، کاشان، بازگشت و به تألیف، تدوین و تکمیل تحقیقات خود پرداخت.
میرزای کاشانی همزمان در مسند عظیم مرجعیت، به انجام وظایف شرعی خویش اشتغال داشت و به ارشاد و هدایت مردم مشغول بود. از ویژگی‌های برجسته میرزای کاشانی، تنوع تألیفات و فزونی آن‌هاست. آثار وی را تا سیصد جلد کتاب و رساله نوشته‌اند، اما تنها حدود دویست جلد آن‌ها شناخته شده است. مُنْتَقِدُ المَنافِع فی شرحِ المُختَصَر النّافع به عنوان دائرهُ المعارف فقه شیعه، منظومةٌ فی الفقه و ده‌ها اثر دیگر از اوست. سرانجام این عالم کبیر و محقق دقیق در 78 سالگی در کاشان دار فانی را وداع گفت و در آن شهر به خاک سپرده شد.