با گذشت زمان و استفاده گسترده عراق از سلاح‌های شیمیایی و عدم واکنش جدی شورای امنیت در سال‌های بعد، خاوْیِر پِرِزدکوئیار دبیر کل وقت سازمان ملل به ابتکار خود، بیانیه‌ای صادر کرد و دولت عراق را به رغم سکوت بیانیه‌ها و قطعنامه‌های شورای امنیت، محکوم نمود. یکی از این بیانیه‌ها در هفتم فروردین 1367 برابر با 28 مارس 1988 صادر شد که دبیر کل در آن ابراز می‌کند که با تأسف، شواهد بسیاری در خصوص کاربرد سلاح‌های شیمیایی در روزهای اخیر از طرف نیروهای عراقی در دست دارد که ضایعات فراوانی، از جمله به شهروندان هر دو کشور ایران و عراق وارد شده است.
در بخش دیگری از این بیانیه افزوده شده دبیر کل به طور صریح کاربرد سلاح‌های شیمیایی را تحت هر بهانه‌ای محکوم اعلام کرده است. اعلام این محکومیت از سوی دبیر کل سازمان ملل متحد، به لحاظ جایگاه سیاسی و معنوی وی، واجد اهمیتی اساسی می‌باشد که کمتر اتفاق افتاده است. این جسارت دبیر کل که در عین بی طرفی و ضمن انعکاس وقایع، روابط مستمر خود را با طرف‌های مخاصمه در طول هشت سال جنگ حفظ کرده، تأثیری اساسی در محدود کردن نقض قواعد بشر دوستانه بین‌المللی در طول مخاصمات و پایان دادن به جنگ داشته است.