آنیسیس مانیلْیوس سورینوس بوئس سیاست‌مدار و فیلسوف رومی در هفدهم ژانویه 475 میلادی در شهر رم که در آن زمان یکی از مراکز عمده قدرت و ثروت و فرهنگ جهان محسوب می‌شد متولد گردید. او در جریان تحصیلات خود با فلسفه یونانی آشنا شد و قسمت‌هایی از آثار ارسطو و افلاطون را به لاتین ترجمه نمود. او هم‌چنین سال‌ها به عنوان وزیر تئودوریک پادشاه ناحیه گوت ایتالیا خدمت کرد و چون در صدد مبارزه با فساد برآمد، دشمنی چند تن از مقامات فاسد را نسبت به خود برانگیخت. آنان سرانجام تئودوریک را متقاعد ساختند که بوئس در خدمت به امپراتور روم شرقی به او خیانت می‌کند. این اتهامات باعث شد که بوئس به زندان بیافتد. هنگامی که بوئس در زندان، در انتظار روز مرگش بود، یکی از مشهورترین کتاب‌های جهان به نام "درباره تسلی‌بخشیِ فلسفه" را به رشته تحریر درآورد.
در این کتاب، سخن از آنجا آغاز می‌شود که سقراط، افلاطون و ارسطو معلمین واقعی بشر هستند و چکیده تعلیمات آنها آن است که آدمی بالاتر و برتر از تغییرات سرنوشت است. غایت حیات جز نیکی یعنی تشبّه به خداوند نیست، خداوندْ اصلِ نیکی و محبت است و از این رو، در وجود مرد حکیمْ جایی برای نفرت و رذیلت نیست. بوئس هم‌چنین در این کتاب که بهترین اثر اوست می‌خواهد ثابت کند که ثروت و تموّل، ملاک سعادت و خوشبختی نیست. او هم‌چنین در رساله خداشناسی، خدا را خیر محض و غایت کمال می‌داند. بوئس می‌کوشد عظمت و جلال خدا را نیز ثابت کند. او عقیده داشت که وظیفه اصلی فلسفه، تهذیب اخلاق است. آنیسیس بوئس سرانجام در سوم اوت 524 میلادی به اتهام کفر و جادوگری در 49 سالگی به جوخه دار سپرده شد.