مهدی سهیلی در سال 1303 شمسی در تهران به دنیا آمد. وی همزمان با تحصیلات جدید، علوم قدیمه و صرف و نحو عربی را نیز آموخت. از 1322 شمسی به کار مطبوعاتی پرداخت و در برخی روزنامه‌های فکاهی تهران، شعر می‌گفت. او که امتیاز دو روزنامه فکاهی با نام‌های «متلک» و «نوشخند» را داشت، در جراید مختلف روز از جمله، اطلاعات، روشنفکر، زن روز و توفیق، شعر و مطلب می‌نوشت و از نام‌های مستعار نمکدون، بذله گو، شازده پسر، زهرخند، شیرین، بی خیال، بازاری و... استفاده می‌کرد. وی شاعری شوخ طبع، خوش ذوق و حاضر جواب بود و در سرودن شعر فکاهی تسلط کامل داشت. سُهیلی نه تنها نویسنده مقالات طنز بود بلکه نمایشنامه‌های انتقادی نیز می نگاشت و اشعار جدی نیز می‌سرود. دو قطره اشک، خیام و سهیلی، کاروانی از شعر در 10 جلد و گنجینه سهیلی در 3 جلد، بزم شاعران، یک آسمان ستاره، سرود قرن و... از آثار اوست. مهدی سهیلی در رادیو، نویسنده و مجری برنامه‌های رادیویی از جمله مشاعره، دریچه به جهان روشنایی و بزم شاعران بود. مهدی سهیلی بر اثر سکته مغزی در 63 سالگی در تهران درگذشت.