ابوالعباس معروف به ابن مُعتز در سال 247 قمری در سامرا به دنیا آمد. او که فرزند معتز، سیزدهمین خلیفه عباسی بود، به شعر و ادب علاقه بسیار داشت و خانه‌اش محل تجمع عالمان و ادیبان بود. وی در اواخر عمر و پس از مرگ مکتفی خلیفه عباسی، به وسوسه جمعی از درباریان، دعوی خلافت کرد و به مسند خلافت نشست. اما گروهی از مخالفان ابن مُعتز به نبرد با هواداران او برخاستند و او را برکنار کردند. پس از وی، مقتدر عباسی به خلافت نشست و به دستور او، ابن مُعتز را دستگیر و اعدام کردند. این معتز در عین فضل و کمال، از دشمنان سرسخت اهل بیت بود.