لوکزامبورگ کشور کوچکی در غرب اروپا است که در سال 1684 میلادی پس از یک قرن از حاکمیت اسپانیا خارج و به تصرف فرانسه درآمد، اما 13 سال بعد دوباره به اسپانیا واگذار شد. لوکزامبورگ در سال 1713 میلادی تحت سلطه اتریش قرار گرفت و تا سال 1795 که توسط ناپلئون تصرف گردید، همچنان در مالکیت اتریش بود. در سال 1815 هنگامی که ناپلئون بُناپارت شکست خورد، کنگره ویِن به لوکزامبورگ عنوانِ میهن دوک نشین داد و جزو اتحادیه آلمانی، با کشور هلند تحت اداره واحد قرار گرفت.
لوکزامبورگ از سال 1839 تا 1867 میلادی به صورت یک دوک‌نشین مستقل اداره گردید. با انحلال کنفدراسیون آلمانی، در 21 نوامبر 1866 میلادی، لوکزامبورگ به استقلال اولیه دست یافت، هرچند تا سال 1890، تحت فرمان پادشاهان هلند باقی ماند. سال بعد و در جریان پیمان لندن در 11 مه سال 1867 میلادی بی‌طرفی لوکزامبورگ تضمین شد و این کشور به یک میهن دوک نشین مستقل مبدل گردید. لوکزامبورگ کشور کوچکی است در همسایگی آلمان، بلژیک و فرانسه با مساحت 2/586 کیلومتر مربع و جمعیت 431 هزار نفر، که اکثریت آنان پیرو آیین کاتولیک هستند و به زبان فرانسوی صحبت می‌کنند. پایتخت این کشور شهر لوکزامبورگ و واحد پول آن یورو می‌باشد که جای‌گزین فرانک شده است. اش‌سورآلزت و دیفردانژ از شهرهای مهم آن هستند. نظام سیاسی حاکم بر این کشور کوچک اروپایی مشروطه سلطنتی است.