ژوزف وُون هام‌مِر، خاورشناس اتریشی در نهم ژوئن 1774 میلادی در اتریش به دنیا آمد. وی پس از تکمیل تحصیلات خود در مدرسه زبان‌های شرقی و فراگیری زبان‌های عربی، فارسی و ترکی، از طرف دولت اتریش به عنوان مترجم به دربار عثمانی راه یافت. او در این مدت با کشورهای سوریه، لبنان، مصر و نیز ایران آشنا شد، اما گستردگی معلومات و تلاش‌های وی در معرفی مکاتب اسلامی و شرقی در اروپا و به ویژه در اتریش باعث گردید تا در مجامع علمی و ادبی پنجاه کشور عضویت یابد و به پاس خدمات علمی، ادبی و سیاسی خود به دریافت پانزده نشان علمی و سیاسی از طرف دول گوناگون نائل گردد.
در این میان، آنچه شخصیت هامّر را برجسته می‌نماید، گرایش وی به اسلام می‌باشد که به زعم برخی سیره‌نویسان، او در همان جوانی و در زمان حضور در امپراتوری عثمانی به اسلام گرویده بود. جملات و کلمات هامر در کتاب‌هایش نشان دهنده علاقه او به آیین محمدی (ص) است. بالاتر از آن، این‌که هامر برای خود به سبک مسلمانان، قبل از مرگ، قبری تهیه کرده و بر روی لوح قبرش جملات و آیاتی از قرآن از قبیل: "انا لله و انا الیه راجعون" و "کلّ نَفسٍ ذائقة المَوت" حک نمود که با عقاید یک مسیحی تناسبی ندارد. از هامر بیش از صد جلد کتاب بر جای مانده که تاریخ امپراتوری عثمانی در 2 جلد، مجموعه تصاویر حکام مسلمان در 6 جلد و تاریخ شعر عثمانی در 4 جلد از آن جمله است. کتاب‌های هامّر در تاریخ عثمانی، مدت طولانی از منابع اصلی به شمار می‌رفت. هم‌چنین آثار او نمایانگر مرحله عظیمی در طول تاریخ خاورشناسی در اروپا و به ویژه آلمان است و چه بسا هامر، بهترین واسطه‌ای است که تاکنون بین شرق اسلامی و اروپای مسیحی ظاهر شده است. ژوزف وُون هامّر سرانجام در 23 نوامبر 1856 میلادی در 82 سالگی درگذشت.