در زمان امامت امام موسی کاظم ع شرایط برای مبارزه منفی و قیام علمی و ارشاد مردم، آماده بود. با توجه به این وضعیت، آن امام بزرگوار، فعالیت خویش را در دو جبهه آغاز فرمود. یکی مبارزه منفی و عدم تسلیم در برابر طاغوت و متنفّر کردن مردم از دستگاه ظلم و جور و دیگری در جهت ارشاد و هدایت مردم و نشر احکام و تربیت شاگردان. امام کاظم (ع) در این راه سختی‌های فراوانی را متحمل شده و سالیان طولانی در زندان هارون، خلیفه ستمکار عباسی محبوس گردید. سرانجام حضرت امام موسی کاظم ع پس از پنجاه و پنج سال زندگی و سی و پنج سال امامت در حالی که سال‌های زیادی از دوران امامت را در زندان ستم هارون الرشید عباسی گذرانده بود به دستور خلیفه و توسط زندانبان قَسیُّ القلبی به نام سِندی بن شاهِک مسموم شده و به شهادت رسید. شهادت آن امام بزرگوار در زندان بغداد صورت گرفت و بدن مطهرش را در نزدیکی بغداد و در محلی که امروزه به کاظمین مشهور است به خاک سپردند.