در قرن نوزدهم میلادی، مخالفت امپراتوری چین با سیاست دروازه‌های باز برای بنادر، باعث نارضایتی انگلستان گردید. در این میان، با توقیف محموله تریاک انگلستان در چین در سال 1839 میلادی، جنگ اول چین و انگلیس به وقوع پیوست که به شکست چین منجر گردید. پس از پایان جنگ اول تریاک، علی‌رغم اینکه انگلیسی‌ها، امتیازات فراوانی از چینی‌ها گرفته بودند، با این حال از این مصالحه رضایت نداشتند و به دنبال بهانه‌ای برای اخذ امتیازات بیشتر بودند. از این رو به بهانه توقیف یک کشتی انگلیسی از طرف چینی‌ها، روابط دو طرف باز هم تیره شد.
در این زمان، نخست‌وزیر انگلیس که مردی بهانه‌جو و مغرور بود خواستار عذرخواهی رسمی دولت چین گردید. وی بر این عقیده بود که منافع استعمار انگلیس در هر نقطه از عالم، باید به هر قیمتی حفظ شود. او این امر را نشانه‌ای از قدرت و اعتبار انگلستان تلقی می‌کرد. در این حال علی‌رغم رفع توقیف کشتی انگلیسی، چون چینی‌ها حاضر به عذرخواهی نشدند، این بار نیروهای انگلیسی به بهانه این امر واهی، با کمک فرانسه جنگی را در سال 1856 میلادی آغاز کردند که به جنگ دوم تریاک شهرت یافت. در نهایت پس از چهار سال، هنگامی که قوای مهاجم در سال 1860 میلادی به پکن، پایتخت چین نزدیک شدند، چینی‌ها تسلیم گردیدند و پس از انعقاد قرارداد صلح و اخذ امتیازات دیگر، تجارت تریاک بار دیگر آغاز گشت.