جِیمز آگوستین جویْزْ، نویسنده ایرلندی در تاریخ دوم فوریه سال ۱۸۸۲ میلادی در روستایی در نزدیکی دوبلین پایتخت ایرلند به دنیا آمد و از کودکی در بهترین مدرسه منطقه به تحصیل پرداخت. وی در سن ۹ سالگی مقاله‌ای نگاشت که پدرش آن را به چاپ رساند. وی طی سال‌های بعد به دانشگاه رفت و توانست با موفقیت فارغ‌التحصیل شود. جیمز با استعداد کم‌نظیری که داشت، سال‌های تحصیل را با پیروزی و برجستگی گذراند و از فرهنگ و تربیتی استوار و منظم برخوردار شد. وی در همین زمان به فرهنگ و ادبیات اروپایی روی آورد و موفق شد که زبان‌های فرانسوی، ایتالیایی، آلمانی و نروژی و گرامر تطبیقی آن‌ها را بیاموزد. جویز پس از اتمام تحصیلات، راهی پاریس گردید و کار نویسندگی را با نگارش چند نمایش‌نامه و سرودن شعر آغاز کرد. وی در سال‌های بعد آثاری همچون «تبعیدی‌ها» و «موسیقی مجلسی» را نگاشت و در عالم ادب به شهرت دست یافت. جیمز جویز در سال‌های پایانی عمر خود، اثر عظیمش با نام «بیداری فینیگان‌ها» را منتشر کرد. جویز که خواسته است کابوس زندگی در یک شب را در قالب بیان و کلام بریزد، به زبان تازه‌ای نیاز داشت، پس زبانی به‌کار برد که ظاهراً انگلیسی، اما از هزاران لغت تازه و چندین زبان ترکیب شده بود.
این کتاب هفت‌صد صفحه‌ای و دشوار، حوادث شب را دربردارد. «بیداری فینیگان‌ها» جنبه تاریخی دارد و زندگی بشر را در ضمیر ناخودآگاه نشان می‌دهد. با آن‌که قهرمانان کتاب، از مردم عادی هستند، اما روش شگفت‌انگیزی که در ساختمان آن‌ها به‌کار رفته، این اثر را بدیع و غیرمعمول ساخته است. جویز با سبک ادبی بغرنج و درهم‌پیچیده خود، مفاهیمی از مراتب مختلف را می‌پویید و استعارات چندپهلو به‌کار می‌برد. نوشته‌های وی به‌گونه‌ای است که گویی یک اثر را به صورت‌های مختلف عرضه کرده است. وی معتقد بود هیچ چیز تازه‌ای حادث نمی‌شود بلکه همه چیز تکرار است و حرکت دورانی در حال رسیدن به نقطه آغاز می‌باشد. هرچند نویسندگان زمان جویز، مستقیماً از وی تقلید نکرده‌اند اما او در ادبیات کشور خود، تأثیری عمیق به‌جای نهاده است. وی در برابر قدرت‌هایی از قبیل سیاست، پول و زور که دنیا را می‌گردانند، مقاومت می‌کرد و در اوج شهرت، این خوی آشتی‌ناپذیر خود را رها نکرد و در آثارش نیز آن را منعکس نمود. جویز به‌طور قطع، یکی از شگرف‌ترین نویسندگان قرن بیستم به شمار می‌رود. فن داستان‌پردازی، ادراک‌های شخصی، شیوه بیان عمیق و پیچیده و زیبایی نثر او بر عالم ادب تأثیری عظیم به‌جای نهاده است. جیمز آگوستین جویز سرانجام در ۱۳ اوت ۱۹۴۱ میلادی در سن پنجاه و نُه سالگی درگذشت.