جوزف گاریبالدی میهن‌پرست شهیر و سیاست‌مدار ایتالیایی در 4 جولای سال 1807 میلادی در این کشور به دنیا آمد. وی پس از آن که در جوانی وارد ارتش شد، در سال 1834 میلادی به جنبش سوسیالیستی ایتالیای جوان گروید و پس از مدتی به خاطر افکار انقلابیش محکوم به مرگ گردید. در نتیجه به امریکای جنوبی گریخت و در آنجا در دو جنگ داخلی شرکت جست. در اوایل قرن نوزدهم، ایتالیا در گذر تهاجمات ناپلئون، مورد نزاع فرانسه بود و پس از ناپلئون نیز بخش‌هایی از این کشور جدا شد. در سال 1860 میلادی هنگامی که ملی‌گرایان ایتالیایی به متحد کردن ایالات و حکومت‌های کوچک شمال ایتالیا سرگرم بودند، گاریبالدی که شخصی وطن‌پرست پرشور بود، بر آن شد تا خوی ماجراجویانه و تهوّر خویش را در راه وحدت ایتالیا به کار اندازد.
از این رو برای این که زودتر به هدفش نائل گردد، عقیده جمهوری خواهی را فدای وحدت مملکت خود ساخت و با تمام قوا به نفع ویکتور امانوئل، حاکم یکی از مناطق ایتالیا به نبرد پرداخت. در این زمان، گاریبالدی در رأس جنگجویان سرخ جامه‌ای که آن‌ها را هزار قهرمان می‌خواندند عازم جنوب ایتالیا شد و پس از سه ماه نبرد، جزیره سیسیل را گشود. وی پس از ورود به جزیره و فتح شهر ناپْلْ در این منطقه، ویکتور امانوئل را پادشاه کل ایتالیا اعلام کرد. گاریبالدی بعدها تلاش نمود تا رم را نیز تصرف کند که در این کار موفق نشد. گاریبالدی از آن پس تا آخر عمر به نگارش کتاب با عنوان "به خاطر ملت‌های ستم‌دیده" مشغول شد و دارای نقش مهم سیاسی نبود. گاریبالدی سرانجام در 2 ژوئن سال 1882 میلادی در 75 سالگی درگذشت.