به دنبال انتشار مقاله توهین آمیز روزنامه اطلاعات علیه امام خمینی ره در هفدهم دی ماهِ سال 1356 و قیام 19 دی، جرقه اعتراضی در شهر قم زده شد که سرانجام با تظاهرات مردمیِ دیگر شهرهای ایران، شعله‌های انقلاب، سراسر کشور را فراگرفت. تظاهرات طلاب و مردم قم در حمایت از رهبر تبعیدی نهضت عظیم اسلامی و همچنین در اعتراض به اسائه ادبی که نسبت به مقام شامخ آن مرجع عالی قدر صورت گرفته بود، توسط عمّال رژیم منحوس پهلوی به خون کشیده شد که در پی آن عده‌ای شهید و مجروح شدند. با نزدیک شدن چهلم شهدای 19 دی قم، شهر مبارزخیزِ تبریز در 29 بهمن 56، مراسم باشکوهی را برگزار کرد. این حرکتِ مردم تبریز با حمله مأموران مسلّح رژیم به مردم بی دفاع، فاجعه‌ای دردناک‌تر و هولناک‌تر از حادثه قم آفرید.
پس از مدتی و با نزدیک شدن چهلم شهدای تبریز، مردم در شهرهای مختلف ایران، دست به تظاهرات زدند. مردم یزد نیز تظاهرات خود را از هشتم فروردین آغاز کردند. این اعتراضات در روزهای بعد ابعادی وسیع‌تر به خود گرفت. به دعوت آیت الله صدوقی، بازار تعطیل شد و مردم در مسجد جامع یزد تجمع کردند. این تجمع که با سخنرانی یکی از انقلابیون همراه بود، با تظاهرات مردم در خیابان‌ها ادامه یافت و حمله رژیم به مردم، مجدداً چهره واقعی نظام پهلوی را آشکار ساخت. اربعین شهدای تبریز در شهرهای دیگری همچون اهواز و جهرم نیز با به خاک و خون کشیدن مردم، همراه بود. بدین ترتیب، انقلاب اسلامی ایران، حرکتی پرشتاب‌تر به خود گرفت تا این که در 22 بهمن 1357 به پیروزی نهایی رسید.