صادق هدایت در سال 1281 ش در تهران به دنیا آمد. وی پس از پایان تحصیلات متوسطه در دارالفنون، در 26 سالگی راهی اروپا شد و به مدت چهار سال در فرانسه ماندگار شد. هدایت در این سال‌ها، بیشتر به گشت و گذار پرداخت و داستان‌های معروفی نگاشت. سپس به ایران بازگشت و در سال 1315 از طرف وزارت امور خارجه راهی هندوستان شد. وی در هند زبان پهلوی را فراگرفت و دو داستان به زبان فرانسوی نوشت. هدایت در این سفر، بیشتر اوقات خود را در موزه‌ها و کتابخانه‌ها می‌گذراند. وی پس از آن که به ایران آمد، به همراه چند استاد ادبیات، گروهی را تشکیل داد که هدفش ایجاد روحی تازه در ادبیات ایران بود و از آن پس به ترجمه و داستان و مقاله نویسی روی آورد.
هدایت در سال 1329 به پاریس رفت و پس از مدتی اقامت، در 23 فروردین 1330، با گشودن شیرگاز به زندگی خود پایان داد و در همان شهر به خاک سپرده شد. زنده به گور، سه قطره خون، سگ ولگرد، بوف کور و چندین ترجمه دیگر از آثار صادق هدایت می‌باشند. او روح خودکشی را همراه خود می‌دانست. بر روی هم، هدایت نویسنده‌ای ایران گرا، ضد عرب و بدبین بود و همه آثار او با تبعیت از یک خط مشی معین در همین مسیر حرکت می‌کرد.