در چهاردهم اردیبهشت ماه سال 1306 شمسی، قانونی از مجلس شورای ملی گذشت که به موجب آن، دولت، مأمور تأسیس بانکی برای پیشرفت امور بازرگانی و کشاورزی و پیشه و هنر گردید. سرمایه این بانک طبق قانون، 150 میلیون ریال پیش بینی شده بود که قرار شد از محل فروش جواهرات سلطنتی تأمین شود. چون از این کار، سرمایه کافی به دست نیامد، به کمک دولت، مبلغ بیست میلیون ریال سرمایه مقدماتی به بانک داده شد. پس از تصویب این تصمیم در کمیسیون دارایی مجلس، بانک ملی ایران در 17 شهریور ماه 1307 شمسی رسماً افتتاح شد.