آیت الله شیخ عبدالله مازندرانی در حدود سال 1219 شمسی 1256 ق در بارفروش مازندران به دنیا آمد و مقدمات را در زادگاهش فراگرفت. سپس به عراق مهاجرت کرد و در کربلا از محضر عالم بزرگ، شیخ زین العابدین مازندرانی استفاده کرد. وی از آنجا راهی نجف اشرف شد و نزد اساتید نامداری همچون شیخ مهدی کاشف الغطاء و ملامحمد فاضل ایروانی و به ویژه میرزا حبیب الله رشتی به مدارج والای علمی دست یافت به‌طوری که در زمان حیات اساتیدش، در زمره مدرسان مطرح و برجسته حوزه نجف به شمار می‌رفت. شیخ عبدالله مازندرانی پس از فوت میرزا حبیب الله رشتی به عنوان یکی از مراجع تقلید، مورد توجه شیعیان به ویژه اهالی گیلان و مازندران قرار گرفت و عده زیادی، از ایشان تقلید می‌کردند. این عالم مجاهد در جریان نهضت مشروطه به همراه آخوندملامحمدکاظم خراسانی و میرزا خلیل، در حوزه نجف، به عنوان یکی از سه رهبر دینی و فکری این جنبش مردمی عمل می‌کرد و با صدور اعلامیه‌های متعدد و رهنمودهای سازنده، به هدایت مردم می‌پرداخت. از شیخ عبدالله مازندرانی آثار متعددی برجای‌مانده که رساله الوقف، شرح شرایع، کتاب التجاره و کتاب الرَّهن و... از آن جمله‌اند. این فقیه سترگ سرانجام در روز بیست و دوم آبان 1291 ش برابر با چهارم ذی حجّه 1330 ق در هفتاد و دو سالگی جان به جان‌آفرین تسلیم کرد و در صحن شریف علوی در نجف اشرف به خاک سپرده شد.