ابوالحسن محمد بن احمد بن اسماعیل معروف به ابن سمعون، از مشاهیر وُعّاظِ اواخر قرن چهارم هجری است. کلمات حکیمانه و عبارات عبرت آمیز وی در نهایتِ شهرت می‌باشند. ابن سمعون در ابتکار معانی دقیق و مضامینِ لطیف، بسیار توانا بود. بیشترین شهرت ابن سمعون در وعظ و خطابه است، اما درراه جمع آوری حدیث نیز زحمات بسیاری کشید و جهت استماع آن سفرهای متعددی کرد. از جمله آثار ابن سمعون می‌توان به کتاب الامالی اشاره نمود. آثار به جا مانده از این خطیب توانا، هم اکنون درکتابخانه ظاهریه دمشق نگهداری می‌شود. وفات ابن سمعون در هشتاد و هفت سالگی در بغداد واقع شد و در خانه خود مدفون گردید. گویند در حدود 40 سال بعد در رجب 426 قمری جنازه‌اش را به مقبره باب الحَرْب منتقل کرده و در نزدیکی قبر احمد بن حنبل به خاک سپردند، در حالی که بدنش سالم مانده و حتی کفن او نیز پوسیده نبود.