در عصر خلیفه دوم برخی از استانداران و برخی از دوراندیشان مدینه لزوم انتخاب تاریخی ویژه برای مسلمانان را به اطلاع خلیفه رسانیدند. عمر بن خطاب که دو سال و نیم از خلافتش می‌گذشت، تصمیم گرفت برای مسلمانان تاریخ ویژه‌ای ترتیب دهد. به همین جهت تعدادی از صاحب نظران مهاجر و انصار را گردآورد و با آنان درباره تدوین تاریخ اسلامی مشورت و گفت‌وگو کرد. امیر مؤمنان علی بن ابی طالب ع نیز که در آن جمع حضور داشت، پیشنهاد کرد: به خاطر اهمیت هجرت پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله از مکه به مدینه‌ی منوّره، هجرت آن حضرت را مبدأ تاریخ قرار بدهند. غیر از آن حضرت، برخی از حاضران، تولد پیامبر صلی الله علیه و آله، برخی سال بعثت آن حضرت و برخی سال رحلت آن حضرت را پیشنهاد کرده بودند. هم چنین بعضی‌ها تاریخ رومی (میلادی) و عده‌ای هم تاریخ فارس (فرس قدیم) را پیشنهاد نمودند.
ولی عمر بن خطاب پیشنهاد امیر مؤمنان علی بن ابی طالب ع را اصلح دانست و همان را تأیید کرد و بنا گذاشت که هجرت پیامبر صلی الله علیه و آله مبدأ تاریخ اسلامی باشد. پس از آن درباره ابتدای سال قمری که از چه ماهی آغاز گردد، گفت‌وگو شد. در این باره هم نظرهای گوناگونی ارائه گردید. برخی به خاطر اهمیت ماه رمضان، ابتدای رمضان را و برخی به خاطر اهمیت حج، اوّل ذی حجه را و برخی ماه رجب را که در عصر جاهلیت اهمیت ویژه‌ای در نزد عرب‌ها داشت و عثمان بن عفان، ماه محرم را به خاطر این که نخستین ماه حرام است، پیشنهاد نمودند. عمر بن خطاب پیشنهاد عثمان را پذیرفت و دستور داد که نخستین ماه سال قمری را از محرم آغاز کنند.