برای ملت ایران، سال 1356، به دنبال سال‌ها دیکتاتوری و سرکوب و اختناق که با نسیم فضای باز سیاسی و به برکت آزادی کارتری، چون دارویی مخدر، دردهای خود را فراموش کرده بود، سال تجدید حیات سیاسی محسوب می‌شود. در این میان شاه برای اعلام مجدد سرسپردگی نسبت به اربابان آمریکایی خود، در 24 آبان راهی آمریکا شد تا با گزارش انجام مأموریت های محوّلِ، ضمن جلب حمایت کارتر، دستورات جدیدی را دریافت کند.
هنگامی که شاه در مقابل کاخ سفید با کارتر دست می‌داد، فریادهای مرگ بر شاه دانشجویان مسلمان و مبارز در برابر تظاهرات مصنوعی موافقین شاه که عمدتاً از ساواکی‌ها بودند، نمونه‌ای از آثار فضای باز سیاسی را به نمایش گذاشت. در این حال، پلیس مجبور به پرتاب گاز اشک آور شد ولی به علت وزش باد مخالف، گازها به چشم کارتر و شاه اثر کرد به طوری که آن دو با چشمانی اشک آلود، با یکدیگر دیدار کردند. خبرگزاری‌ها گزارش دادند پایتخت آمریکا از جنگ ویتنام تاکنون شاهد تظاهراتی این چنین خشونت بار، که باعث زخمی شدن یکصدتن از مخالفان شاه گردید، نبوده است.