متفکر و اندیشمند بزرگ مسلمان، آیت الله شیخ محمد مهدی شمس الدین، در نیمه شعبان سال 1353 قمری برابر با 1312 شمسی در نجف اشرف به دنیا آمد. وی پس از دوران کودکی، مقدمات علوم دینی را فراگرفت و پس از پشت سر گذاشتن سطوح عالیه، در درس خارج حضرات آیات: سید محسن حکیم و سید ابوالقاسم خویی به مقامات بالای علمی دست یافت. شیخ محمد مهدی شمس‌الدین همزمان با تحصیل به تدریس و تألیف نیز می‌پرداخت و با قلم شیوایش، در بسیاری از مجلات علمی و ادبی نجف مقالاتی نگاشت. او همچنین در تأسیس مؤسسه مُنتدی النّشر در راستای گسترش فرهنگ اسلامی شرکت داشت و در دانشکده فقه نجف نیز به تدریس مشغول بود.
شیخ محمد مهدی شمس الدین در 36 سالگی برای یاری مردم لبنان راهی این کشور شد و با کمک امام موسی صدر، بنیادها و مؤسسات خیریه و علمی متعددی پایه گذاری کرد. ایشان بعدها به عنوان نایب رییس و سپس رییس مجلس اعلای شیعیان لبنان برگزیده شد و منشأ خدمات مفیدی برای مردم گردید. آیت الله شیخ محمد مهدی شمس‌الدین، یکی از مردان نادری بود که علم و فقاهت را با جهاد و استقامت درهم آمیخته بود. وی ضمن آگاهی از علوم دینی، در عرصه پیکار با زورگویان و غاصبان صهیونیستی پیشگام بود و در عین حال از انقلاب اسلامی ایران به رهبری خمینی کبیر حمایت می‌کرد.
از این متفکر مسلمان آثار متعددی بر جای مانده که ثورة الحسین، انصار الحسین، شرح عهد الاشتر و الغدیر و... از آن جمله‌اند. آن مرد بزرگ سرانجام در 21 دی ماه 1379 شمسی برابر با نیمه شوال 1421 قمری در 67 سالگی بدرود حیات گفت و در مسجد امام صادق ع که توسط معظم له در بیروت تأسیس شده بود به خاک سپرده شد.