خانم ایرِن کوری فرزند پیِر و ماری کوری، شیمی‌دان و فیزیک‌دان بزرگ فرانسوی، در 12 سپتامبر 1897 میلادی در پاریس به دنیا آمد. هرچند وی در کودکی پدر دانشمندش پیِر کوری را از دست داد ولی تحت نظر پدربزرگ و مادر فیزیک دان خود، ماری کوری، با علوم پایه آشنا شد و به همراه مادر، کار در آزمایشگاه انیستیتو رادیوم را آغاز کرد. ایرن پس از جنگ جهانی اول به تحصیل خود در دانشگاه سوربن ادامه داد و پس از پایان تحصیلات و اخذ دکترای خود، با ژان فردریک ژولیو کوری، که او نیز فیزیک‌دانی مستعد و یکی از دستیاران مادرش بود ازدواج کرد.
این زوج دانشمند به زودی کار مشترک خود را با ایجاد قوی‌ترین منبع اشعه آلفا و تهیه یک نمونه خالص پولونیوم آغاز کردند. اگرچه عملیات جداسازی این فلز، بسیار خطرناک و تشعشعات قوی پولونیوم نیز بیشتر از آن زیان‌بخش بود و ذره ذره خون ایرن و همسرش را آلوده می‌ساخت، ولی باز هم دست از آزمایش برنداشتند. این دو در خلال سال 1932 میلادی به مطالعه خواص نوترون و شرایط انتشار آن و اندازه‌گیری جرم نوترون پرداختند و موفق به کشف انواع جدیدی از واکنش‌های هسته‌ای شدند.
ایرن کوری به همراه همسر خود، در سال 1934 میلادی پس از آزمایش‌های طاقت‌فرسا، پدیده رادیواکتیویته مصنوعی را کشف کردند و به این وسیله اثبات نمودند که می‌توان از راه مصنوعی، یک عنصر رادیواکتیو را ایجاد کرد. این زوج دانشمند به خاطر این کشف، در سال 1935 میلادی جایز نوبل شیمی را کسب نمودند و ایرن کوری به عضویت چندین مرکز علمی مهم درآمد. با این حال ایرن کوری به دلیل ابتلا به سرطان خون که از کار مدام با رادیواکتیو عارض شده بود، سرانجام در روز هفدهم مارس 1956 میلادی در پنجاه و نه سالگی درگذشت و در کنار پدر و مادرش به خاک سپرده شد.