شارْلْ پیِر بودْلِر، شاعر معروف فرانسوی در 9 آوریل 1821 میلادی در پاریس به دنیا آمد. پدرش نقاش و هنردوست بود و ذوق هنری را از کودکی در پسر ایجاد کرد. شارل پیِر در کودکی پدر را از دست داد و با ازدواج مجدد مادر، طبعی ناسازگار و عاصی و هیجان زیاده از حد که گاه به مرز دیوانگی می‌رسید، در بودلر ایجاد شد. بودلر در جوانی وارد دانشکده حقوق گردید و پس از آشنایی با عالم شعر و ادب، ذوق و استعداد هنری خود را پرورش داد. وی در سال 1840 میلادی دیوان خود را منتشر کرد اما به اتهام ضد اخلاقی بودن اشعارش مورد تعقیب قرار گرفت.
بودلر در سال‌های پایانی عمر، اسیر طلبکاران شد و در نهایت پس از دوره بیماری و فلج، سرانجام در اول اوت 1867 میلادی در 46 سالگی درگذشت. سراسر زندگی بودلر با عصیان نسبت به قراردادهای جامعه همراه بود. از اوان جوانی تمایلات شدید و سرکوفته‌ای داشت که او را به قدرت جهانی شر معتقد ساخته بود. در نظر او، نیروی شر چون سرنوشتی تغییرناپذیر بر بشر حکم‌فرمایی می‌کند و در قلب آدمی دوزخی جای می‌دهد که او را به راه بدی می‌کشاند. این تقدیر غم‌انگیز بر سراسر زندگی و اشعار بودلر سایه‌ای اهریمنی افکنده است.
بودلر جنبشی تازه در عالم شعر پدید آورد و به آن زیبایی خاصی بخشید در حالی که به کلی با زیبایی‌های گذشته، تفاوت داشت. او میان رنگ و بو و صدا ارتباطی پنهانی دریافته بود، پیوسته در جستجوی موسیقی کلام بود که با قدرت ابداع و نیروی بیان توانست به آن دست یابد. بودلر در یک جمله و گاه در یک کلمه، دنیایی از شور و هیجان و آرزو و اشتیاق به خواننده القا می‌کند. بودلر از شاعرانی است که با گذشت زمان، افتخار و شهرتی بیش از آنچه در دوران زندگی داشته‌اند به دست آورده‌اند. به طوری که می‌توان گفت وی به قرن بیستم بیشتر از قرن نوزدهم تعلق دارد و حتی برخی بر این عقیده‌اند که مهم‌ترین شاعر قرن خود به شمار می‌آید.
نهضت سمبولیسم و نمادگراییْ از بودلر سرچشمه گرفت و هر روز نفوذش در فرانسه و خارج از آن گسترش یافت بی‌آنکه ذره‌ای از آن کاسته شود. حیات کوتاه بودلر سراسر با رنج و تلخی و بدبینی آمیخته بود و او برای فرار از حقایق تلخ زندگی به دامان مواد مخدر پناه برد. از بودلر آثار متعددی برجای مانده که دیوان گل‌های رنج، عصیان مرگ، بهشت‌های مصنوعی و شعرهای کوتاه منثور از جمله مهم‌ترین آنهاست.