پس از انقلاب روسیه، انگلیسی‌ها یکه تاز میدان سیاست ایران شدند و می‌خواستند نهایت بهره برداری را از وضع موجود نمایند. لذا وقتی وثوق الدوله به نخست وزیری احمدشاه رسید، سعی در نزدیک ساختن خود به دولت ایران کردند. در نهایت پس از مذاکرات طولانی و محرمانه، قرارداد معروف به 1919 میان دو طرف منعقد شد که پس از اطلاع مردم از آن، موجی از مخالفت و موافقت برخاست و جنگ مطبوعاتی آغاز شد. این قرارداد ظاهراً با احترام مطلق به استقلال و تمامیت ارضی ایران آغاز شده بود ولی سرانجام به آنجا منتهی گردید که امور نظامی و اقتصادی ایران، باید در دست مستشاران انگلیسی قرار گیرد، قوای قزاق و ژاندارمری منحل و قشون متحدالشکل زیر نظر فرماندهی انگلیسی تشکیل شود و در تعرفه گمرکی نیز تغییراتی صورت پذیرد. با اوج گرفتن مخالفت‌ها، احمدشاه این قرارداد را امضا نکرد و وثوق الدوله، پس از ناکامی از به انجام رساندن کار و پس از فشار فراوان مخالفان مجبور به کناره گیری گردید تا اینکه این قرارداد پس از چندی لغو شد.