در فاصله سالهای 1796 تا 1799 میلادی، ناپلئون بُناپارت به عنوان یکی از فرماندهان ارشد ارتش فرانسه با کسب پیروزیهای پیدرپی در جنگ با دشمنان رژیم جدید و توسعه قلمرو حکومت فرانسه، محبوبیت زیادی در میان مردم فرانسه به دست آورد. آخرین عملیات بزرگ نظامی او قبل از به دست گرفتن قدرت، لشکرکشی به مصر بود. ناپلئون در بهار سال 1798 میلادی، در رأس 38 هزار سرباز فرانسوی با 330 کشتی و ناو به طرف مصر حرکت کرد. هدف اصلی او از این لشکرکشی، قطع ارتباط انگلیس با مستعمرهاش یعنی هندوستان بود. نیروهای فرانسه در روز اول ژوئیه سال 1798 میلادی در سواحل مصر پیاده شدند و فردای همان روز اسکندریه را به تصرف خود درآوردند. در پی آن، قاهره نیز در 23 ژوئیه به تصرف فرانسویان درآمد.
در حالی که ناپلئون مشغول ایجاد یک ستاد فرماندهی در نزدیکی اهرام مصر بود، با نیروهای انگلیسی درگیر شد که بر اثر غافلگیری، قسمت اعظم ناوگان جنگی خود را از دست داد. ناپلئون در باقیمانده سال 1798 و نیمه اول سال 1799 میلادی، به توسعه متصرفات خود در مصر و سواحل شرقی مدیترانه ادامه داد و تا سوریه پیش رفت، ولی با از دست دادن قسمت زیادی از نیروی دریایی خود عملاً در محاصره ناوگان جنگی انگلیس، قرار گرفت. از آن طرف، حکومت هیئت مدیره در پاریس هم که غرق در فساد و گرفتاریهای داخلی خود بود، نمیتوانست کمکی به ناپلئون برساند. ناپلئون سرانجام تصمیم گرفت به فرانسه باز گردد تا اینکه در اواخر ماه اوت سال 1799 میلادی، پس از شکستن خط محاصره ناوگان جنگی انگلیس راهی فرانسه شد و بدون کسب نتیجه مهمی، دست از این جنگ کشید.