ابوالفتح معافی بن زکریا بن یحیی معروف به ابن طَرّار از بزرگان و اساتید علمای شافعی بود و در فقه، ادب، حدیث، نحو و لغت تبحر داشت. این دانشمند مسلمان، تألیفات متعددی در فقه داشت اما هیچ یک از آن‌ها به جای نمانده است. از آثار ابن طَرّار که در زمینه ادب از محتوای در خور توجهی برخوردار است می‌توان به کتاب الجَلیسُ الصالحِ الکافی و الانیسُ النّاصح الشّافی اشاره کرد. این کتاب که معروف به الجلیس و الانیس است شامل یکصد جلد می‌باشد که برخی از آن‌ها با ذکر یک حدیث نبوی آغاز شده است و سپس مؤلف به شرح حدیث پرداخته و حکایت‌ها و قطعه‌های منظوم مناسب، نقل کرده است. ابن طرار در سال 390 قمری در هشتاد و پنج سالگی در بغداد بدرود حیات گفت.