شیخ محمدرضا نجفی مشهور به حاج آقا رضا مسجدشاهی و صاحب وِقایه، در شهر مقدس نجف به دنیا آمد. پس از رسیدن به مقام عالی علم و اجتهاد و تبحر در فنون شعر و ادب و کسب اجازه‌های روایی و اجتهاد به اصفهان مهاجرت کرد و به ترویج دین و تدریس و اقامه جماعت و ارشاد پرداخت و تدریس را حتی در دوره اختناق رضاخانی، دور از چشم ماموران، در خانه‌اش ادامه داد. در سال 1344 قمری بنا به دعوت آیت الله شیخ عبدالکریم حائری جهت تقویت حوزه‌ی علمیه قم و تدریس در آن حوزه، به قم عزیمت کرد و شاگردان بزرگی تربیت نمود. از این عالم بزرگ 34 کتاب و رساله در فقه و اصول بر جای مانده است.