ابومنصور محمد بن احمد بن ازهر، معروف به ازهری هِرَوی فقیه، محدث، ادیب، نحوی، لغوی و شافعی است که فضل و درایت وی مسلّم و دارای تألیفات متعددی می‌باشد. اَلاَْدَوات، التقریب فی التفسیر، شرح شعر اَبی تمام و... از جمله آثار او می‌باشند. ازهری هروی به جهت فراگیری لغات متفرقه به سیاحت پرداخت. در این اثنا به دست بادیه‌نشینان اسیر شد و در آن جا، کلمات، گفت‌وگوها و مخاطبات ایشان را جمع کرد و در کتابی گردآورد. زیرا این قوم به زبان اصلی و بدون غلط، تکلم می‌کردند. محمد ازهری هروی سرانجام در هشتاد و پنج سالگی وفات یافت.