میرزا حسین خان دانش، مردی فاضل و شاعری با ذوق بود. این شاعر ایرانی بخشی از عمر خویش را در استانبول و آنکارا سپری کرد و تمام این مدت را به تحقیق و تألیف در ادب پارسی گذراند. از آثار دانش می‌توان به دستور زبان فارسی، سرآمدان سخن، درباره احوال پانزده نفر از مشاهیر شعر ایران از رودکی تا حافظ و ترجمه رباعیات حکیم عمر خیام که همگی به زبان ترکی هستند اشاره کرد.