محمد بن احمد بن ایاس معروف به ابن ایاس مکنی به ابوالبرکات است. او برای نقل اخبار، آن‌ها را با نثر ساده و بدان شکل که در زبان محاوره نقل می‌شد به رشته تحریر درمی آوَرد و قواعد دستور زبان را در آن‌ها رعایت نمی‌کرد. این شیوه، آثار ابن ایاس را از لحاظ زبان شناسی و مطالعه تحول زبان عربی حائز اهمیت ساخته است. مهم‌ترین اثر تاریخی او کتاب بدایع الزهور فی وقایع الدهور درباره تاریخ سرزمین مصر از روزگار کهن تا حدود سال‌های درگذشت مؤلف است. همچنین از شرح احوال سلاطین مصر، تأسیس و افتتاح بناها و بروز بیماری‌های مهلک در این کتاب، مطالب ارزشمندی به چشم می‌خورد.