ابوالحسن احمد بن بویه، معروف به مُعزُّالدوله دیلمی یکی از سه برادر آل بویه بود که در سال 334 قمری بغداد را فتح کرد و «المُستَکفی» خلیفه عباسی را به اطاعت خود درآورد. مردم در دوره این خلیفه، وضع ناگواری داشتند و از طرف دستگاهِ حکومت، مورد تعدی و ستم قرار می‌گرفتند. ولی در زمان فرمانروایی بیست و دو ساله معزالدوله، این وضعیت بهبود یافت، زیرا او به امور فرهنگی و ادبی اهتمام داشت و زمینه را برای پرورش دانشمندان فراهم می‌ساخت. علاوه بر این، معارف و علوم اهل بیت پیامبر ـ علیهم‌السلام ـ در عصر معزالدوله، رواج یافت.