آیت الله سید محمدباقر صدر در 25 ذیقعده ی سال 1353 قمری در شهر کاظمین در خانواده‌ای عالم پرور به دنیا آمد. وی در کودکی پدر را از دست داد و از آن پس تحت تکفّل برادر بزرگش، سید اسماعیل، قرار گرفت. شهید صدر در 12 سالگی راهی نجف اشرف گردید و پس از چند سال، دوره‌ی عالی فقه و اصول را در نزد حضرات آیات سید ابوالقاسم خویی و دایی خود شیخ محمدرضا آل یاسین گذراند. این عالم بزرگوار در جوانی به اجتهاد دست یافت و از 25 سالگی تدریس خارج اصول و سپس خارج فقه را آغاز کرد. آیت الله صدر در طول نزدیک به 30 سال تدریس، شاگردان مستعدّی تربیت کرد که حضرات آیات سید محمد باقر حکیم، سید محمود هاشمی شاهرودی، سید کاظم حسینی حائری، شیخ مهدی آصفی و... از آن جمله‌اند. همچنین کتاب‌های فراوانی از شهید صدر به یادگار مانده‌اند که کتب فَلسَفَتُنا فلسفه‌ی ما و اقتصادُنا، (اقتصاد ما) سمبل قدرت نمایی ایدئولوژی اسلامی در برابر اندیشه‌های وارداتی شرق و غرب بود.
ایشان تفکیک مسئله رهبری فکری را از مسئله‌ی رهبری سیاسی امکان پذیر نمی‌دانست و همراهِ فعالیت‌های فکری، به فعالیت‌های سیاسیِ جامعه نیز همت می‌گماشت. این مبارزات پرشور به ویژه پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران و حمایت امام خمینی از ایشان، خطری جدی برای بعثیان به شمار می‌آمد و بدین سبب حاکمان عراق، حضور این رادمرد صحنه دین و سیاست را تحمل نکردند. سرانجام مزدوران حزب بعث عراق آیت الله صدر را پس از چند روز بازداشت و اِعمال وحشیانه‌ترین شکنجه‌ها، به همراه خواهر فداکارش بنت الهدی، در روز 19 فروردین 1359 شمسی برابر با 24 جمادی‌الاولی 1400 قمری در 47 سالگی به شهادت رساند. پیکر پاک این دو عزیز در فضایی غم بار و بدون حضور مردم در نجف اشرف به خاک سپرده شد.