در حالی که در ماه‌های پس از پیروزی انقلاب اسلامی، عناصر ضد انقلاب قصد اخلال گری و آشوب داشتند و ملت را در برابر نظام اسلامی معرفی می‌کردند، میلیون‌ها نفر از مردم شهرهای مختلف ایران در راهپیمایی بزرگ و سراسری وحدت شرکت نمودند و بار دیگر پیوند مستحکم خویش را با رهبری انقلاب و با یکدیگر به همگان نشان دادند. در تهران نیز بیش از دو میلیون نفر در این راهپیمایی که به دعوت حضرت امام خمینی ره و نیز حزب جمهوری اسلامی صورت گرفت، شرکت کردند.
در این راهپیمایی که گروه‌های مختلف سیاسی و مذهبی، دانشجویان، احزاب، اعضای هیئت‌های دولتی و دیگر قشرهای مردم برگزار شد، قطعنامه‌ای صادر شد که اهم بندهای آن عبارت‌اند از: قانون تنها زمانی می‌تواند قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران باشد که منطبق با اصول اسلام و متکی بر قرآن و سنت توحیدی باشد؛ تشکیل مجلس خبرگان و مراجعه به آراء مستقیم ملت، بهترین راه بررسی نهایی قانون اساسی است؛ لازم بودن دخالت مستقیم ارتش و نیروهای انتظامی برای سرکوبی عوامل وابسته به بیگانه و منافق؛ محکوم کردن تجزیه طلبی و دفاع از یکپارچگی و تمامیت ارضی و استقلال کشور؛ پشتیبانی از طرح‌های انقلابی شورای انقلاب اسلامی و ایستادگی در مقابل توطئه‌های دشمنان.