آیت الله شیخ ابوالقاسم کبیر قمی در سال 1262 شمسی 1280 قمری متولد گردید و پس از طی مقدمات و سطوح در قم، از وجود آیات عظام: میرزا خلیل تهرانی نجفی، آخوند ملامحمد کاظم خراسانی و سیدمحمد کاظم یزدی در نجف و میرزا محمد حسن آشتیانی در تهران بهره‌های وافر یافت. آیت الله قمی پس از آن، از نظر علمی در مرتبه‌ای قرار گرفت که برخی وی را بر آیت الله العظمی حائری یزدی، مؤسس حوزه علمیه قم ترجیح می‌دادند. با این حال ایشان فداکاری عجیبی نسبت به آیت الله حائری از خود نشان می‌داد، به گونه‌ای که می‌فرمود: نظر به منزل ایشان ثواب دارد. شخصیت‌های برجسته‌ای همچون آیات عظام: امام خمینی، سیدمحمدرضا گلپایگانی، آخوند ملأ علی همدانی، سیدمصطفی صفایی خوانساری و ده‌ها عالم فاضل دیگر از جمله شاگردان ایشان می‌باشند. آیت الله کبیر قمی سرانجام در سوم مهر 1313 شمسی برابر با پانزدهم جمادی الثانی 1353 قمری در 73 سالگی به رحمت ایزدی پیوست و در مسجد بالاسر حرم حضرت معصومه (س) مدفون گردید.