آیت الله سید رضا بن سید هاشم فیروزآبادی در حدود سال 1251 شمسی در فیروزآباد از نواحی اطراف شهر ری در خانواده‌ای کشاورز به دنیا آمد. وی پس از گذراندن مقدمات علوم در تهران، راهی نجف اشرف شد و از محضر استادانی همچون آخوند خراسانی و میرزا حسین خلیلی تهرانی و در کربلا از درس آیت الله سید اسماعیل صدر بهره‌ها بُرد. آیت الله فیروزآبادی سپس به ایران بازگشت و در زادگاهش به انجام وظایف دینی مشغول شد. وی از دوران کودکی در اندیشه خدمت به خلق خدا بود و حتی‌المقدور از آنان دستگیری می‌کرد. ایشان در اوایل مشروطیت، چهار دوره، نماینده مجلس شورای ملی بود. حضور وی در مجلس تنها برای دفاع از حقوق ملت را بر عهده داشت، چنان که یک ریال از حقوق ماهیانه آنجا را تصرف نکرد و حقوق جمع شده چندین ساله را با اجازه مراجع تقلید به بنای بیمارستانی در شهر ری اختصاص داد.
آیت الله فیروزآبادی تا اواخر عمر از رسیدگی به وضع بیماران کوتاهی نمی‌کرد و حتی تا نیمه‌های شب به قسمت‌های مختلف بیمارستان سرکشی و از بیماران دردمند عیادت می‌نمود. از آثار خیریه این عالم نیکوکار می‌توان به بیمارستان هزار تخت خوابی در ری، زایشگاه، پرورشگاه و دارالایتام، مسجد جامع و مدرسه اشاره کرد. آیت الله فیروزآبادی سرانجام در شانزدهم مرداد 1344 شمسی در 93 سالگی به جوار رحمت حق شتافت و در میان حزن و اندوه دوستداران، در مقبره‌ای که در کنار بیمارستان در ری برای خود بنا نموده بود، به خاک سپرده شد.