هفتمین مرحله از جنگ‌های صلیبی در اوت سال 1248 میلادی آغاز گردید و در جریان آن، پادشاه فرانسه که سه سال در پی تدارک این جنگ بود به سوی قبرس به حرکت درآمد و پس از توقفی چند ماهه، به سوی مصر حرکت کرد. پادشاه فرانسه بر این باور بود که مصرْ کلیدِ بیت‌المقدس می‌باشد. بنابراین با نیرویی که نزدیک به یک‌صد و بیست کشتی بزرگ آن‌ها را منتقل می‌ساخت، در ژوئن 1249 میلادی به منطقه دمیاط واقع در شمال مصر رسید و آن جا را تصرف نمود. در این زمان نیروهای صلیبی با پنجاه هزار سرباز قصد تسلط بر قاهره را داشتند اما سپاهیان مصر در شهر منصوره که به شهر دمیاط نزدیک بود اردو زدند و با تاخت و تاز و حملات پراکنده خود، امنیت و آسایش اردوگاه صلیبی را بر هم زدند. چندی بعد از این نبرد که در 13 سپتامبر 1250 میلادی به وقوع پیوست، لشگر مصر موفق شد راه تدارکاتی صلیبی‌ها از طریق دریا را قطع نموده و آن‌ها را در محاصره قرار دهد. این وضعیت موجب گردید تا سپاهیان صلیبی در قحطی شدید و انواع بیماری‌های واگیردار گرفتار آیند. در نتیجه، فرماندهی صلیبی مجبور به تسلیم شده و سلاح‌های خود را تحویل دهند. پادشاه فرانسه که بیمار و اسیر بود، در صلح نامه‌ای که با مصری‌ها امضاء نمود، پذیرفت تا با پرداخت غرامت، خود و سربازانش را آزاد نماید. به این ترتیب مرحله هفتم جنگ‌های صلیبی با پیروزی مسلمانان خاتمه یافت.