در سوم اوت 1492 میلادی کریستوفر کُلُمبوس معروف به کریستف کُلُمْبْ که دریانوردی ایتالیایی و در خدمت اسپانیا بود، سفر دریایی خود را به وسیله یک کشتی به اندازه قایق‌های امروزی، از بندر پالوس اسپانیا آغاز کرد و به سمت اقیانوس اطلس حرکت نمود. در آن زمان، اعراب، اقیانوس اطلس را دریای سبز ظلمات، می‌خواندند و کُلُمْبْ نخستین کسی بود که بدین اقیانوس ناشناس گام می‌نهاد. دریانوردان آن روز، کمتر حاضر بودند طوری در دریا پیش روند که ساحل را نبینند. با این حال کریستف کلمب در این مورد، دست به ریسک خطرناکی زده بود. کلمب برخلاف بسیاری از مردم زمان خود معتقد بود که زمین گرد است و اطمینان داشت که با سفر دریایی به سوی غرب می‌تواند راهی تازه را برای تجارت سودآور اروپاییان به خاور دور پیدا کند.
این نقشه خوبی بود ولی دو نقطه ضعف داشت. اول اینکه او تصور نمی‌کردکه دنیا به آن بزرگی باشد که ما امروزه آن را می‌شناسیم؛ دوم آنکه نمی‌دانست و نمی‌توانست هم بداند که دو قاره بزرگ امریکای شمالی و جنوبی در سر راه او قرار گرفته‌اند. لذا هنگامی که در دوازدهم اکتبر 1492 میلادی پس از هفتاد روز دریانوردی، از دور خشکی‌های مربوط به قاره امریکا را دید، تصور کرد که به خاک آسیا نزدیک شده است و لذا جزایری را که کشف کرده بود، هند غربی نام نهاد. او سه سفر دیگر هم به هند غربی انجام داد و هنوز هم می‌پنداشت که این جزایر، قسمتی از خاک آسیا هستند. این سفر و شناسایی باعث شد که در سال‌های بعد، نیروهای استعمارگر اسپانیایی به این سرزمین رفته و قرن‌ها به استثمار و چپاول این منطقه بزرگ بپردازند.