لئوناردو داوینچی هنرمند شهیر ایتالیایی، در 14 اوت 1452 میلادی در دهکده وینچی در نزدیک شهر فلورانس ایتالیا به دنیا آمد و به زودی نبوغش در زمینه‌های گوناگون هنری آشکار شد. وی از آغاز جوانی به مطالعه طبیعت و بررسی سنگ‌ها، رودها و کوه‌ها... می‌پرداخت. علاوه بر این، لئوناردو از همان زمان به مجسمه‌سازی علاقه‌ای وافر داشت. لذا پدرش وی را به فلورانس فرستاد تا هنر مجسمه‌سازی و نقاشی را بیاموزد. داوینچی در مدت زمان کوتاهی نقاشی را فرا گرفت و به استادی رسید. وی علاوه بر آن در رشته‌های مهندسی راه و ساختمان، اخترشناسی، زمین‌شناسی، کالبدشناسی و هواشناسی استاد بود و اختراعات متعددی در هر رشته به انجام رساند. وی در یادداشت‌های روزانه خود، طرح‌های جالبی از زیردریایی، تانک جنگی، لباس غواصی، چتر نجات، نیروی جاذبه، اختراع دوربین، اختراع رطوبت سنج و بالگرد و... کشید که از جمله کارهای علمی و عملی این هنرمند و دانشمند بود.
داوینچی با این‌که فرزند قرون وسطی به شمار می‌رفت، با این حال، نوآوری و کارهای جالبش، وی را در زمره پیش‌قدمان رنسانس قرار داده است. اختراعات و اکتشافات او به قدری زیاد و متنوع‌اند که به راستی انسان را به حیرت می‌اندازد. حتی گفته می‌شود که لئوناردو داوینچی در علم و هنر، از هم عصران خود، ده‌ها و گاهی صدها سال پیش افتاده بود و به جایی رسید که با مردم قرن بیستم، فاصله چندانی نداشت. داوینچی پس از سفر به چند شهر ایتالیا، در سال 1506 میلادی به فرانسه رفت و نقاش دربار لویی دوازدهم پادشاه این کشور شد. وی با میکل آنژ دیگر نقاش و مجسمه ساز مشهور هم‌وطن خود معاصر بود و این دو هنرمند نقش مهمی در تکوین هنر دوره رنسانس داشتند. داوینچی نقاشی بزرگ نیز، به شمار می‌رود که آثارش را با دیدی آینده‌نگر و ژرف به وجود می‌آوَرْد. از داوینچی آثار بسیاری برجای مانده ولی اکثراً ناقص و نیمه‌تمام‌اند زیرا وی با چنان شتابی در عرصه علوم و فنون جولان می‌کرد که فرصت تکمیل آنها را نمی‌یافت. با این حال از جمله تابلوهای نقاشی او شام آخر و لبخند ژوکوند است که مهم‌ترین و زیباترین اثر اوست. هم‌چنین ساختمان کلیسای جامع میلان، از برجسته‌ترین آثار معماری داوینچی است. لئوناردو داوینچی سرانجام در 2 مه 1519 میلادی در 67 سالگی درگذشت.