آیت الله سید عباس مُهری در سال 1294 شمسی 1333 قمری در شهر مُهر واقع در استان فارس به دنیا آمد و پس از طی دروس مقدمات در زادگاهش، راهی نجف اشرف شد. وی در نجف از محضر عالمانی همچون سید محمود شاهرودی، سید محمدباقرمحلاتی و سید محمدتقی بحرالعلوم استفاده کرد و بنا به اصرار جمعی از مؤمنان، برای تبلیغ دین و ارشاد مردم به کویت رفت. آیت الله مهری در طول سالیان اقامت در کویت و در جریان نهضت اسلامی مردم به رهبری امام خمینی، با برپایی مجالس سخنرانی به مناسبتهای گوناگون و با ارسال نامه و تلگراف به محضر علما و مراجع و با پخش اعلامیه، پیام و نوار سخنان حضرت امام و دیگر بزرگان، لحظهای از قیام و فعالیت باز نایستاد و علیه جور شورید. در این میان، سفارت ایران در کویت، فعالیت گستردهای علیه ایشان شروع کرد و مردم را با تهدید و تطمیع و با پخش شایعههای گوناگون، وادار به دوری جستن از او و مسجد و مجلسش مینمود؛ این در حالی بود که بارها ایشان را تهدید به ترور میکردند.
آیت الله مهری اولین مؤیّد امام از علمای خارج از کشور بود که پس از قیام 15 خرداد 42، تلگراف تند و آتشینی به محمدرضا پهلوی فرستاد که با این عمل، وی تا زمان پیروزی انقلاب اسلامی، ممنوعالورود به ایران شد. منزل او در کویت علاوه بر این که به عنوان کانون تبادل نظر درباره شیوههای مبارزه با رژیم ستمشاهی بود، به عنوان واسطهای بین امام در نجف اشرف و پیروان ایشان در ایران، اروپا و سایر نقاط عمل میکرد. وی از زمان آشنایی با امام تا واپسین دم حیات، دم از امام و راه او برنداشت و پیرو ایشان بود.حتی وقتی که امام قصد داشتند نجف را به مقصد کویت ترک نمایند، قرار بود که در منزل آیت الله مهری اقامت کنند که با ممانعت دولت کویت مواجه گردید و این امر، عملی نشد.
پس از پیروزی انقلاب، حضرت امام، آیت الله مهری، را به امامت جمعه کویت منصوب کردند که با تبعید آیت الله مهری، نماز جمعه برگزار نگردید. این عالم بزرگوار سرانجام پس از عمری مجاهده در راه اسلام، در 26 بهمن 1366 ش برابر با 26 جمادی الثانی 1408 ق در 72 سالگی درگذشت و در حرم مطهر حضرت معصومه س مدفون شد.