حجاج بن یوسف ثقفی از ستم‌کاران تاریخ به شمار می‌آید و طی مدت بیست سال حکومت خویش، تلاش وافری در تحکیم و تثبیت حکومت مروانیان به عمل آورد. وی پس از کشتن عبدالله بن‌زبیر و به منجنیق بستن خانه خدا و پایان دادن به حکومت آل‌زبیر، علاوه بر حجاز، حکومت عراق و شرق عالم اسلام ( تا مرزهای هند و مغولستان) را نیز به دست آورد. غیر از افرادی که در جنگ‌ها به دست این حکمران خون‌خوار کشته شدند، وی حکم قتل حدود صد و بیست هزار نفر را نیز در دوران حکومتش صادر کرد. حجاج بن یوسف، تلاش وافری در کشتن طرفداران امام علي (ع) و براندازی نام و نشان اهل‌بیت از خود نشان داد و در این راه، از هیچ ظلم و تعدی فروگذار نکرد. حجاج سرانجام در حالی که به دلیل جنایاتش دچار اختلال روانی و کابوس شده بود در 55 سالگی از دنیا رفت و جسد وی را مخفیانه در محلی که مردم خشمگین متوجه آن نشوند، دفن کردند. در آن هنگام بیش از 50 هزار مرد و 30 هزار زن در زندان او به سر می‌بردند که بسیاری از آنان برهنه بودند.