در اواسط قرن سیزدهم میلادی، دو برادر ونیزی که از خانواده ایتالیایی "پولو" بودند و در اروپا به بازرگانی اشتغال داشتند، در یکی از سفرهای تجاری خود در جنوب روسیه، به سبب وقوع جنگی در منطقه، راه بازگشت خود را مسدود یافتند و ناگزیر راه سرزمین‌های مجهول آسیای میانه و شرقی را پیش گرفتند. در آن زمان، چین، مغولستان، ترکستان شرقی و ایران در تصرف جانشینان چنگیزخان مغول بود. پس از بازگشت برادران پولو به اروپا، مارکو پولو در 24 آوریل 1271 میلادی به اتفاق پدرش راهی چین شد و مدتی در این سرزمین و جزایر جنوب شرقی آسیا به سیاحت پرداخت. او پس از سفر بیست و چند ساله و مراجعت به وطن در دهم اکتبر 1291 میلادی، سفرنامه‌ای به نام عجایب در زمینه ویژگی‌های جغرافیایی چین، ترکستان، مغولستان و بخشی از آسیای جنوب شرقی به رشته تحریر در آورد.
وی در این کتاب از رایج بودن پول کاغذی در چین، وجود فاضلاب، پل‌های بلند، آتش‌نشانی و پست و... سخن گفته است. این نکات برای اروپاییان نیمه وحشی و نادان قرن سیزدهم میلادی باورکردنی نبود. از این رو ونیزیان، مردان خانواده پولو را مورد تمسخر قرار می‌دادند و آنها را دروغ‌زن و گزافه‌گو می‌خواندند. قبل از مرگ مارکو پولو، یارانش از او خواستند تا مطالب دروغ سفرنامه‌اش را معلوم کند. ولی او جواب داد که همه مطالب درست است و سرزمین چینْ عجایبی بیش از این دارد. با این همه، سفرنامه مارکو پولو تا مدت‌ها کتابی پردروغ شمرده می‌شد تا اینکه گسترش جهانگردی، صحت گفته‌های وی را ثابت کرد.