همزمان با انحطاط ایلخانان مغول، عده‌ای از سرداران ایلخانی سر به استقلال خواهی برداشتند و آل جلایر یا ایلکانیان از همه نیرومندتر شدند. ایشان عراق و آذربایجان را سال‌ها در دست داشتند. جلایریان یا امرای ایلکانی که مؤسس آن شیخ حسن بزرگ بود، بغداد را به عنوان پایتخت زمستانی و تبریز را پایتخت تابستانی خود برگزیدند. این خاندان از سال 736 تا 814 قمری بر نواحی غربی ایران و نقاط مجاور بین‌النهرین حکومت کردند.