آیت اللّه ملاعبدالله بن عبدالباقی بروجردی در سال 1218 ش 1256 ق در بروجرد به دنیا آمد. وی مقدمات علوم اسلامی را از علمای بروجرد فرا گرفت و پس از مدتی در حلقه درس شیخ ملأ اسدالله بروجردی به فراگیری فقه و اصول پرداخت. ملاعبداللّه بروجردی پس از آن راهی حوزه علمیه اصفهان گردید و از محضر درس شیخ محمدباقر اصفهانی و دیگران کسب فیض کرد و پس از سالیانی، به مدارج بالای علمی دست یافت. ایشان از آن پس به زادگاه خود بازگشت و به تدریس و فتوی و امامت جماعت در بروجرد پرداخت. در حلقه درس وی، فاضلان فرهیخته‌ای پرورش یافتند که مرجع تقلید شیعیان، حضرت آیت الله سید حسین بروجردی، از همه مشهورتر است. ایشان به عنوان یکی از مشاهیر بروجرد، در کنار تدریس به تألیف نیز مشغول بود و آثاری را به رشته تحریر درآورد که کتاب الصلاة و رساله‌ای در اجتماع امر و نهی از آن جمله است. ملاعبداللّه بروجردی سرانجام در 8 اسفند 1289 ش برابر با 28 صفر 1329 ق در 71 سالگی بدرود حیات گفت و در مقبره‌ای که در جوار مسجدش برای خود بنا کرده بود، به خاک سپرده شد.