رضاخان از مدت‌ها قبل درصدد متلاشی کردن سلسله قاجار و تأسیس نظام جمهوری بود. اما پس از شکست طرح جمهوری، با تبلیغات وسیعی که علیه قاجار و به نفع رضاخان توسط هوادارانش صورت گرفت، مجلس، در نهم آبان 1304، پس از تصویب ماده واحده خلع قاجاریه، انقراض پادشاهی قاجار را اعلام کرد و رضاخان را شاه ایران معرفی نمود. پس از مدتی مجلس مؤسسان در 15 آذر آن سال تشکیل شد و سرانجام در روز 23 آذرماه، با تغییر برخی اصول متمم قانون اساسی، سلطنت ایران را به رضاخان پهلوی و اعقاب ذکور وی تفویض کرد. رضاخان میرپنج پس از دستیابی به مقام سلطنت، در روز چهارم اردیبهشت 1305 ش، به عنوان سرسلسله دودمان پهلوی تاجگذاری کرد و رسماً، خود را شاه ایران خواند. رضاخان تا سال 1320 در حدود 16 سال با استبداد حکومت کرد و سرانجام پس از اشغال ایران توسط متفقین در جریان جنگ جهانی دوم در سال 1320 شمسی، مجبور به کناره گیری شد.