مازیار بن قارن یکی از اسپهبدان طبرستان است که تعلق خاطر خاصی به کیش و آیین زرتشت و آداب ایرانی داشت. او بر معتصم عباسی عصیان کرد و معتصم، عبدالله بن طاهر را از خراسان برای سرکوبی او فرستاد. عبدالله، مازیار را گرفت و به بغداد روانه کرد. خلیفه او را به ضرب تازیانه کشت و جسدش را آویخت. سپس معتصم، افشین، دیگر سردار نامدار را متهم کرد که با مازیار همدست بوده و در توطئه احیای دین مزدکی و خرّمی با او شریک بوده است. به همین تهمت او را به سال 227 قمری به حبس انداخت تا در زندان مرد.