حدود یک سال پس از استقلال تاجیکستان در سال 1991 میلادی، جنگ داخلی در مورد نحوه اداره کشور میان اسلام‌گرایان و دولت مردانِ طرفدار روسیه در گرفت که خسارات و تلفات فراوانی بر جای گذاشت. در این مدت، کشورهای منطقه و سازمان ملل متحد تلاش کردند آرامش را به این کشور آسیای مرکزی بازگردانند. حاصل این تلاش‌ها، توافقنامه‌ای بود که با وساطت ایران و روسیه در ماه مه 1997 میلادی در تهران امضا و در 27 ژوئن آن سال، در مسکو نهایی شد. بر اساس این توافقنامه که بین امامعلی رحمانف رئیس جمهور و سید عبدالله نوری رهبر مخالفان اسلام‌گرای تاجیکستان به امضا رسید، سی در صد از سمت‌های دولتی به مخالفان واگذار شد و نیروهای آنان نیز در ارتش تاجیکستان ادغام شدند. این توافقنامه به جنگ داخلی پنج ساله در این کشور خاتمه داد.