علاءالدین علی ابن نفیس دانشمند و طبیب مسلمان در دمشق به دنیا آمد و در زادگاهش به تحصیل علوم اسلامی پرداخت. او علم طب را نزد دانشمندان مشهور آن عصر فراگرفت و پس از مطالعه و تحقیقات عمیق در این رشته
محمد بن حسن بن یوسف معروف به فخرالمحققین فرزند علامه حلی، ملقب به فخر الاسلام، فخرالدین و رأس المدقّقین از اعاظم و بزرگان شیعه و دارای جلالت علمی بسیاری بود. وی در نوجوانی به اجتهاد دست یافت.
محی الدین مغربی ریاضی دان و منجم آندلسی در زادگاهش فقه را آموخت اما چون گرایش بیشتری به ریاضی و نجوم داشت به مطالعه در این علوم روی آورد و دانش بسیار اندوخت. محی الدین مدتی به عنوان دستیار خواجه نص
پس از مرگ هلاکو، پسرش اباقاخان به جانشینی او نشست. او تبریز را پایتخت و خواجه شمس‌الدین محمد جوینی را وزیر خود قرار داد. اباقاخان سعی داشت تا با کمک مسیحیان روم، دولت مصر را که در آن زمان، پرچ
ابوالعطاء کمال الدین محمود بن علی بن محمود، معروف به خواجوی کرمانی در سال 679 قمری در شهر کرمان به دنیا آمد. او در جوانی در کرمان و فارس تحصیل کرد و از آن پس به مسافرت پرداخت. خواجو در اثنای م
نجم الدین علی دبیران، معروف به کاتبی از حکیمان و منجمان برجسته ایرانی است. از نخستین سال‌های زندگی او اطلاع چندانی در دست نیست، اما از احوال او معلوم است که خواجه نصیرالدین طوسی از کاتبی
شمس‌الدین، محمد بن احمد ذهبی محدث و مورخ مشهور، علاقه‌ی زیادی به گردآوری حدیث داشت و برای تکمیل این علم، سفرهای بسیار کرد. او در این سفرها از بسیاری از بزرگان و علما حدیث شنید و آن‌ه
پس از حمله مغولان به ایران، مقام علمی و ارزش فکری خواجه نصیرالدین طوسی موجب شد تا هلاکوخان مغول، او را در شمار بزرگان خود دانسته، نسبت به حفظ و حراست از جانِ وی کوشا باشد. از آن پس، خواج
رضی الدین سید علی بن موسی بن جعفر معروف به سید بن طاووس در سال 589 قمری در شهر حلّه در عراق به دنیا آمد. وی در ابتدا از محضر پدر دانشمند خود، سعدالدین ابوابراهیم ونیز جد بزرگوارش وَرّام ابن ابی فرا
اثیرالدین ابهری فیلسوف، منجم و ریاضی دان برجسته ایرانی از مشاهیر حکمای اسلام و از شاگردان امام فخر رازی و کمال‌الدین بن یونس بود. ابهری بیشتر اوقات عمر خود را به تدریس و تألیف کتاب پرداخت
در عهد مغول، شعبه‌ای از این خاندان در ایران دارای یک سلسله پادشاهی شد که آن را سلسله ایلخانان یعنی خان‌های محلّی می گویند. مؤسس این سلسله، هلاکوخان مغول، برادر منگوقاآن است. هلاکو در آغاز
عزّالدین ابو محمد عبدالعزیز بن عبدالسلام معروف به شیخُ الاسلام و سلطانُ العلماء، از بزرگان علمای شافعی در قرن هفتم هجری است. فقه را از ابن عساکر و اصول را از سیف الدین آمِدی و... فرا گرفت و در اندک
مهلبی، در نظم و نثر و خط خوش سرآمد دانشمندان عصر خود بود، به طوری که ابن خلکان، مورخ مشهور درباره‌ی او گفته است: «با او ملاقات کردم و بیش از آن چه که شنیده بودم، دیدم». این کاتب و
مؤیدالدین محمد بن احمد بن علقمی بغدادی، وزیر شیعی مذهب و روشن ضمیر مستعصم بالله، آخرین خلیفه عباسی، عالم و فاضل و آگاه در امور سیاسی و دارای کفایت و فطانت و حسن تدبیر بود. وی به اهل تقوی و علم
پس از محاصره بغداد توسط سپاهیان مغول به فرماندهی هلاکوخان، مغولان شکافی در دیوار بغداد ایجاد کردند و به شهر ریختند. لشکریان خلیفه عباسی که فکر نمی‌کردند سپاه مغول تا این
هلاکوخان مغول در اوایل ذی حجه سال 655 قمری از راه کرمانشاهان عازم بغداد شد و پس از شکست طلایه داران لشکر خلیفه عباسی از دجله گذشت و بغداد را به محاصره خود درآورد. لشکریان
ابومنصور حَسن بن سدید الدین یوسف بن زین‌الدین علی بن مطهّر حلی، ملقب به آیت الله، جمال‌الدین و فاضل و معروف به علامه و نیز علامَةُ الدَّهر، در شب 29 رمضان سال 648 قمری از خاندانی پاک
ابوعبدالله افضل الدین طبیب خونجی از حکیمان نامدار قرن هفتم هجری در سال 590 ق در خونج از نواحی خلخال متولد شد و در آن جا، تحصیل خود را آغاز کرد. وى از مشاهیر پزشکان و فیلسوفان شیعی است که در حکمت و
علی بن محمد بن عبدالصمد همدانی مصری معروف به سخاوی از مشاهیر ادبا و نحویین و قرّاء، فقها، لغویین، اصولیین و مفسرین و درشمار پیشوایان نحو، تفسیر، لغت و قرائت قرار دارد و به شیخ القرّاء معروف است. تح
بهاءالدین ابوالعباس همچون پدرش قاضی فاضل به کار قضاوت در قاهره مشغول بود. وی از هوش سرشاری بهره داشت و در نوشته‌هایش از سبک پدر خود پیروی می‌کرد. قاضی اشرف به استماع حدیث از بزرگان آن دور